The degree to which a person can grow is directly proportional to the amount of truth he can accept about hemself without running away.
“In hoeverre kun jij echt jezelf in de spiegel aankijken?”
We streven allemaal naar groei en ontwikkeling, maar laten we eerlijk zijn: de waarheid kan soms behoorlijk pijnlijk zijn. Als mensen hebben we de neiging onszelf te beschermen tegen pijn en verdriet. We bedenken allerlei manieren om deze gevoelens te vermijden, vaak door kortetermijnoplossingen aan de buitenkant te zoeken en ons af te wenden van de kern van het probleem. Te vluchten om maar niet echt naar die kern te gaan.
Keuze
Het begint allemaal met een keuze – de keuze voor onszelf. Daarna volgt bewustwording bij elke stap die we zetten. Vragen we onszelf af: brengt deze stap ons dichter bij wie we werkelijk zijn, of is het juist een vlucht.
Zoals met alles, is dit ook een proces waarin je met zachtheid hard mag werken aan jezelf en je ontwikkeling.
Net als bij alles in het leven is dit een proces dat vraagt om zorgvuldige aandacht en inspanning. Het vergt moed om onszelf te confronteren met onze waarheid en om te stoppen met wegrennen voor onszelf.
Het accepteren van wie we zijn, inclusief onze tekortkomingen en onze waarheid, is een essentieel onderdeel van dit proces. Het is een reis van zelfontdekking waarbij we onszelf leren kennen en onze eigen waarheid omarmen.
Maar het stopt niet bij acceptatie. We kunnen blijven groeien, zolang we onze triggers blijven zien als leermomenten en als gidsen op onze weg naar zelfontwikkeling. Elke uitdaging, elke confrontatie met onze waarheid, biedt een kans om te groeien en te evolueren als mens.
Stop met wegrennen
Dus laten we stoppen met wegrennen voor onszelf. Laten we de moed vinden om in de spiegel te kijken en eerlijk te zijn over wie we zijn en wie we willen zijn. Alleen dan kunnen we echt groeien en bloeien.